GREEK: Η ανάγκη του να μεταφερθούν οι κουκουβάγιες στην Αθήνα.
Η ανάγκη του να μεταφερθούν οι κουκουβάγιες στην Αθήνα.
Η τρέχουσα δουλειά μου ως υπεύθυνος του πρότζεκτ «Αθήνα- Παιδιά του Ολύμπου» αφορά κυρίως τον προγραμματισμό της αρχικής χρηματοδότησης για το KRASS της Αθήνας. Αυτό λαμβάνει χώρα εδώ, στο Betterplace.org, όπως επίσης και στην προσπάθεια γιά Fundraising στην Ελληνορθόδοξη ενορία, την Ελληνογερμανική κοινότητα, τις δωρεές που ρίχνουνε στο κουτί οι επισκέπτες της ελληνικής γαστρονομικής σκηνής στο Düsseldorf της Γερμανίας.
Κάθε προσπάθεια προς αυτή τη κατεύθυνση απαιτεί χρόνο για να φανούν τα αποτελέσματά της. Την ίδια στιγμή όπως γνωρίζετε καλά στην Ελλάδα είναι περίοδος διακοπών και έτσι όλα πηγαίνουν αργά, και γι’αυτό το λόγο οι πρώτες αναφορές και οι πρώτες εικόνες θα αναρτηθούν εδώ στο Betterplace στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Μέχρι να συμβεί αυτό θα ήθελα να εκφράσω την ανάγκη του πρότζεκτ αυτού μέσω ενός κειμένου και να κερδίσω υποστηρικτές.
Σας παρακαλώ πολύ για τυχόν ερωτήσεις , κριτική ή ιδέες πάνω στο πρότζεκτ απευθυνθείτε σε μένα. Ευχαριστώ πάρα πολύ. Herzlichen Dank. Ανδρέας.
Αθήνα: Η έλλειψη των κουκουβαγιών
Η έκφραση «γλαύκ’ Αθήνας’ ήγαγεν» ή αλλιώς «έφερε κουκουβάγια στην Αθήνα» προέρχεται απο την κωμωδία «Όρνιθες» του αρχαίου Έλληνα ποιητή Αριστοφάνη η οποία γράφτηκε το 400 π.Χ. Σ’αυτό το έργο, στο 301 στίχο, σχολιάζει το πέταγμα μιάς κουκουβάγιας με την φράση : «Ποιος έφερε την κουκουβάγια στην Αθήνα;».
Εκείνη την εποχή υπήρχανε πολλές κουκουβάγιες στην Αθήνα, καθώς συμβόλιζαν την Θεά Αθηνά, προστάτιδα της πόλης. Η κουκουβάγια συμβόλιζε την σοφία καί την ικανοτητά της να μπορεί να βλέπει και στο σκοτάδι. Μπορεί και γι’αυτό να φαινόταν περιττή η ύπαρξη και άλλων κουκουβαγιών στην πόλη.
Πιο πιθανό όμως είναι οτι αναφερότανε στα αργυρά νομίσματα, στα οποία απεικονίζοταν η κουκουβάγια. Ο Αριστοφάνης χαρακτήριζε περιττό το να στέλνονται ασημένια νομίσματα στην πλούσια Αθήνα. Στο στίχο 1106 γράφει: «Δεν θα υπάρξει ποτέ έλλειψη κουκουβαγιών».
Η Ελλάδα και Τα φτωχά παιδιά της Νίγηρα
Το οτι αυτή την στιγμή υπάρχει έλλειψη αυτών των κουκουβαγιών (χρημάτων) στην Ελλάδα, οφείλεται στον βάλτο της διαφθοράς και του νεποτισμού που υπάρχει πιο έντονα απο ποτέ και γι’ αυτό δεν με εκπλήσει όταν διαβάζω άρθρα σαν και αυτό στο γερμανικό site stern.de (Αύγ.2012):
«Η ταραχή ήταν μεγάλη όταν η πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Christine Lagarde, άσκησε αρνητική κριτική στην φορολογική συνείδηση των Ελλήνων πολιτών. Η κατηγορία της, την οποία εξέφρασε στα τέλη Μαΐου, στην Βρετανική εφημερίδα “Guardian” κορυφώθηκε με την εξής δήλωση: «Ανησυχώ περισσότερο για τα παιδιά σε ένα μικρό χωριό στον Νίγηρα, τα οποία έχουν μάθημα μόνο δύο ώρες την ημέρα και στριμώχνονται ανα τριάδες σε μια καρέκλα. Αυτά τα παιδιά διψούν για μάθηση. Αυτά τα παιδιά σκέφτομαι συνεχώς. Επειδή πιστεύω ότι χρειάζονται την βοήθεια μας περισσότερο απο όλους τους ανθρώπους στην Αθήνα».
Τα λόγια αυτά, αποσπασμένα απο τα συμφραζόμενα αλλάζουν νόημα, όταν η φτώχεια στη Ελλάδα, ή ακόμα χειρότερα, η φτώχεια των παιδιών στην Ελλάδα, γίνεται αφορμή για βοήθεια. Το απόσπασμα αυτό γίνεται συνόνημο για το σιωπηλό όχι, το εσύ φταίς. Η Ελλάδα έγινε γρήγορα το μαύρο πρόβατο, χτυπημένη απο την άγνοια και την αδιαφορία.
Το οτι τα παιδιά είναι αυτά που υποφέρουν περισσότερο είναι αποδεδειγμένο. Η αναφορά 2031 της UNICEF μιλάει για 600.000 παιδιά τα οποία ζούνε κάτω απο τα όρια της φτώχειας.
Βέβαια, το οτι υπάρχουνε κεφάλαια, προγράμματα και πρότζεκτς εκ μέρους της χώρας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αναμφισβήτητο. Αλλά αναρωτιέμαι: πότε θα εφαρμοστούν; Τα παιδιά στην Ελλάδα υπάρχουνε τώρα, όπως και τα προβλήματα τους. Και είναι εκείνα που χρειάζονται την υποστήριξη μας.
Η τέχνη δεν τρώγεται. Ο πολιτισμός δεν σε χορταίνει.
Εγώ σας λέω: και όμως!
Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν και αναπτύσσονται μόνο μέσω της τροφής.
Το παιχνίδι, η διασκέδαση, τα χρώματα, η κίνηση και η μουσική δυναμώνουν σώμα και πνεύμα, σε απελευθερώνουνε και σε ανακουφίζουν. Σου χαρίζουν ξεκούραση, ηρεμία και ευχαρίστηση.
Η εμπειρία και το βίωμα του πολιτισμού είναι κομμάτι της προσωπικής ανάπτυξης του καθενός. Η τέχνη και ο πολιτισμός εξυπηρετεί την ενίσχυση της αντίληψης, την επιτυχή ένταξη στην κοινωνία και ευαισθητοποιεί την κοινωνική συνύπαρξη. Ο πολιτισμός ανοίγει πόρτες σε νέους ορίζοντες, οι οποίοι δυστυχώς δεν μπορούν πάντα να εξερευνηθούν λόγω των κοινωνικών ή οικονομικών προβλημάτων. Αυτό οδηγεί σε φαύλο κύκλο βαρεμάρας, απογοήτευσης, επιθέτικης και βίαιας συμπεριφοράς και σε εγκληματικότητα.
Αυτό δεν είναι αποκλειστικό πρόβλημα των φτωχών παιδιών της Ελλάδας. Η οικονομική κρίση ωστόσο δημιουργεί την κατάλληλη συνθήκη γι’ αυτόν τον φαύλο κύκλο, ο οποίος πρέπει να σπάσει τώρα ή να μην δημιουργηθεί καθόλου αν αυτό είναι δυνατόν.
Εάν έστω και ένα παιδί στο τέλος της ημέρας ενός πρότζεκτ του ΚRASS πει: «Σήμερα ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου», θα ξέρουμε οτι αυτό το παιδί είναι ευχαριστημένο και ευτυχισμένο. Ας χορτάσουμε τις ζωές των παιδιών με τέχνη και κουλτούρα!
Βοηθήστε μας στο να βοηθήσουμε τα παιδιά στην Αθήνα.